Advies van BuRO dioxines in aal en wolhandkrab

In Nederland komt milieuverontreiniging voor met PCB’s en dioxines. Deze stoffen worden uitgestoten door de industrie en komen terecht in de bodem en in het oppervlaktewater. PCB’s en dioxines zijn slecht afbreekbaar, ze hopen zich op in bijvoorbeeld vlees, melk en eieren en in vis. In te grote hoeveelheden zijn ze giftig voor de mens. Hoe veel PCB’s en dioxines er maximaal in voeding en voedingsproducten mogen zitten, is geregeld in de wet.

In Zeeland wordt regelmatig gevist op Chinese wolhandkrab en aal voor de consumptie door de mens. Dit mag, zo lang het gehalte PCB’s en dioxines in exemplaren uit een bepaald vangstgebied laag genoeg is om veilig gegeten te kunnen worden door de mens. Dat wordt per vangstgebied berekend door IMARES, het kennisinstituut voor onderzoek naar kust en zee.

In januari-maart 2017 heeft BuRO de onderzoeksmethode van IMARES geëvalueerd. De conclusie is dat deze berekeningen goed zijn om te bepalen of er in een gebied gevist mag worden op aal en wolhandkrab voor menselijke consumptie. BuRO adviseert om de kwaliteit van aal en wolhandkrab regelmatig te onderzoeken voor de handhaving op de wettelijk toegestane hoeveelheden dioxines en PCB’s. Verder adviseert BuRO de grenzen tussen de stroomgebieden zo te kiezen dat er zo weinig mogelijk wolhandkrabben uit vervuilde gebieden migreren naar schone gebieden.