Etikettering van additieven in de lijst van ingrediënten

De categorienaam van additieven, ook wel functionele klasse geheten, vindt u in paragraaf 1.3 van het Handboek Additieven voor levensmiddelenfabrikanten. Voorbeelden van categorienamen zijn:

• voedingszuur
• antiklontermiddel
• stabilisator
• smaakversterker
• zoetstof

Een overzicht van categorienamen/functionele klassen vindt u op onze website onderaan op de pagina 'Over additieven en E-nummers'.

Heeft een additief in een levensmiddel meerdere functies? Kies dan de categorienaam die past bij de belangrijkste functie van het additief in het levensmiddel. Zo kan bijvoorbeeld ascorbinezuur (E300) een functie hebben als zuurteregelaar of als antioxidant. Bepaal per geval wat de belangrijkste functie van ascorbinezuur is in het levensmiddel. En vermeld deze functie in de lijst van ingrediënten.

U vindt de namen en nummers van additieven in paragraaf 1.2 van het Handboek Additieven voor levensmiddelenfabrikanten. Ziet u in deze bijlage meerdere namen bij een additief staan? Gebruik dan 1 van deze namen. Voor de kleurstof E120 kunt u bijvoorbeeld kiezen uit 3 namen: cochenille, karmijnzuur óf karmijn.

Bij sommige additiefnummers in bijlage II van de Additievenverordening wordt een onderscheid gemaakt via de toevoeging a, b of c. U moet deze toevoegingen vermelden bij de betreffende E-nummers omdat het om verschillende additieven gaat. Zo hoort bijvoorbeeld E470a bij natrium- kalium- en calciumzouten van vetzuren en E470b hoort bij magnesiumzouten van vetzuren.

U moet voor een additief altijd de specifieke naam of het E-nummer gebruiken. U mag geen andere naam gebruiken dan de naam die in de Additievenverordening staat.

Voorbeeld: 'extracten van rozemarijn'

U wilt E392 toevoegen aan een levensmiddel. De specifieke naam uit de Additievenverordening is 'extracten van rozemarijn'. Als u dit additief toevoegt als antioxidant dan kunt u dit op 2 manieren vermelden in de lijst van ingrediënten:

• antioxidant (extracten van rozemarijn) óf
• antioxidant (E392)

Let op: in dit voorbeeld mag u niet 'rozemarijnextract' als naam van dit additief gebruiken.

U mag niet de naam van een additief gebruiken voor een ander ingrediënt dan een additief.

Voorbeeld: paprika-extract

Additief E160c heeft als naam paprika-extract. Gebruikt u een extract van paprika als ingrediënt maar niet als additief? En voldoet dit extract niet aan de specificaties die gelden voor dit additief? Dan mag u het geen paprika-extract noemen.

Dat komt omdat paprika-extract de officiële benaming is voor het additief E160c. Omdat bovengenoemd extract niet aan de specificaties van E160c voldoet, en dus niet het additief E160c is, mag het niet de officiële additiefnaam paprika-extract dragen.

Welke naam dan wel? Wij adviseren om het als 'extract van paprika' te declareren. Bijkomend voordeel is dat hiermee in de ingrediëntenlijst direct duidelijk is dat het niet om een additief gaat maar om een ingrediënt.

U moet additieven altijd vermelden in de lijst van ingrediënten. Er zijn echter 2 uitzonderingen:

• als de additieven aanwezig zijn doordat zij verwerkt zijn in 1 of meer ingrediënten van dat levensmiddel volgens het carry-over-beginsel, en zij geen technologische functie meer hebben in het eindproduct, óf
• als zij worden gebruikt als technische hulpstoffen.

Kijk voor meer informatie over het vermelden van additieven op het etiket in paragraaf 7.3 van het Handboek Etikettering. Of bekijk ons uitgebreide webdossier Additieven in levensmiddelen.